Gelişimsel diskalkuli matematik yeteneğini etkileyen bir özel öğrenme güçlüğü formudur. Bu bozukluğa neden olan faktörler kesin olarak bilinememektedir. Son çalışmalar, diskalkulinin ortaya çıkmasında beyindeki spesifik bölgelerin etkili olabileceği yönünde kanıt ortaya koymaktadır. Bu beyin bölgeleri arasında; intraparyetal oluk, angular girus ve supramarjinal girus yer almaktadır. Bu çalışma, bu bölgelerin gelişimsel diskalkulideki rollerini araştırmaktadır. Çalışmaya 10 gelişimsel diskalkuli sahibi yetişkin, 10 da kontrol grubu olmak üzere 20 katılımcı dahil olmuştur. Katılımcılar sayı kıyaslama, toplama ve çıkarma işlemlerini yaparken fMRI ile beyin aktiviteleri görüntülenmiştir. Sayı kıyaslama esnasında intraparyetal olukta beyin aktivasyonu tespit edilmiştir. Toplama-çıkarma esnasında intraparyetal oluk, angular girus ve supramarjinal girusda beyin aktivasyonu tespit edilmiştir. Sayı kıyaslama esnasında IPS de gözlenen aktivasyon diskalkulik grupla kıyaslandığında kontrol grubunda daha az saptanmamıştır. Ayrıca, toplama- çıkarma esnasında da ANG, SMG ve IPS’de de aktivasyon gözlenmiştir

Sufi meditasyonu, uygulayanların (semazenlerin) bilişsel farkındalıklarını kaybetmeden kendi etrafında döndükleri ve bundan dolayı önemli bir motor, kognitif kontrol ve gözlem gerektiren fiziksel hareketli bir manevi meditasyon biçimidir. Bir çok çalışma, meditasyon yapan kişinin deneyiminin, beyin aktivasyonlarındaki kuvvet üzerinde etkili olacağını ileri sürmüştür. Çünkü meditasyon yapan kişinin tecrübesi arttıkça, kiki esrik duruma ulaşmak için daha az kognitif çaba harcamaktadır. Buna karşın, meditasyon yapan kişilerin duygusal durumu ve bunun meditasyon sırasında aktive olmuş beyin alanları arasındaki ilişkisi konusundaki bilgi yeterli değildir. Tüm bu bilgiler ışığında, bizim çalışmamız 14 erkek semazen ile yapılmıştır. Tüm semazenler, MRI cihazı içerisinde, sema dönüşünü zihinlerinde canlandırarak meditasyon yapmışlardır. Bu duruma karşıt olarak, Sema meditasyonunda spesifik olan beyin alanlarını bulmak için aktif kontrol durumu uygulanmıştır. Katılımcılardan duygulanım durumu ve psikiyatrik semptom ölçümleri toplanmış, ve fMRI analizleri, istatiksel parametrik harita, meditasyon ve kontrol durumlarını karşılaştırmak amacıyla oluşturulmuştur. Sonuç olarak, sema meditasyonu sırasında özellikle sol anterior cingulate kortex ve sol orbitofrontal alanda aktivasyon gözlemlenmiştir. Önceki çalışmalarda meditasyon yapan kişinin tecrübesi beyin aktivasyonu için öngörücü olmasına rağmen, bu çalışmada duygulanım durumunun beyinde meditasyon esnasında, duyguları düzenlemeyi kolaylaştırmada ve kognitif gözlemleme süreçlerinde önemli bir etken olduğunu bulunmuştur. Bu bulgular, meditasyonun psikolojik ve duygusal iyilik haline olumlu etkileri perspektifinden de açıklanabilir.

Beyincik “küçük beyin” olarak bilinir. Beyincik, vücudun diğer kısımlarıyla olduğu gibi beynin de diğer kısımlarıyla bağlantıları nedeniyle motor koordinasyonu, denge ve kas elastikiyeti gibi fonksiyonların çalışmasını düzenler. Sıçan beyinciğinin fastigial çekirdek davranış üzerinde herhangi bir rol oynasın ya da oynamasın, referans belleği ve işleyen bellek şuanki çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Wistar albino sıçanının spino-serebellum’ unun bir parçası olarak fastigial nucleus, stereotaksik teknikler kullanılarak elektroliktik lezyon ile tek taraflı olarak(sol taraf) yok edilmiştir. Laboratuvar ortamında opere edilen hayvanlardaki gibi kontrollerle lezyondan sonra davranış, öğrenme ve hafıza 10. ve 15. günde artı labirent ve radyal labirent yükselten açık alan testi kullanılarak analiz edilmiştir. Davranıştaki değişimler 15. günde değil sadece 10. günde görülmüştür. Beyinciğinin hafıza sürecinde rol oynamadığı görülen gruplar arasında radyal labirentte hiçbir değişim görülmemiştir. 10. günde algılanan davranış değişiklikleri, iltihap azalacağı ve metabolizma normalleşeceği için 15. günde iyileşmesini takiben zarar gören kısımlardaki iltihap ya da zayıflamış metabolizma yüzünden olabilir. Bu sonuçlar göstermektedir ki fastigial çekirdek davranış ya da hafıza üzerinde herhangi bir rol oynamamaktadır.

Çeşitli çalışmalar, insanlarda bellek kontrolünün (anımsamada bastırma) yürütücü bir işlev olarak prefrontal korteks denetiminde aktif bir mekanizma ile gerçekleştiğini göstermiştir. Prefrontal korteksin ovaryen hormonların müdahalesine oldukça açık olduğu bilinmekle birlikte bu etkinin anımsamada bastırma işlevi sırasında nasıl bir rol oynadığı bilinmemektedir. Burada sunulan çalışma bir bellek kontrolü modeli olan düşün/düşünme paradigmasını (think /no think paradigm) kullanarak ve ovaryen hormonların kantitatif olarak analiz edildiği denek-içi desen düzeneği ile bu soruya cevap aramaktadır. Menstrual siklusun foliküler (düşük estrojen ve progesteron) ve midlüteal (yüksek estrojen ve progesteron) fazlarındaki bellek kontrol oranları kıyaslanmıştır. Veriler göstermektedir ki midlüteal fazda, deneklerin % 63.6 si, önceden öğrenilmiş kelime çiftlerini ‘düşünmeme koşulu’ yani ‘ip ucu kelimesi ile ilişkili hedef kelimesini düşünmeme koşulu’ (NT condition)- sırasında aktif unutma (anımsamada bastırma) becerisi göstermiştir (istatiksel olarak anlamlı bir şekilde kendiliğinden unutma oranına göre daha çok unutma ya da daha az hatırlama). Ancak ‘düşünmeme koşulunun’ bellek kontrolü üzerindeki bu etkisi, düşün/düşünme prosedürünü takiben yapılan bellek testleri ile gösterildiği gibi foliküler fazda gözlenmemiştir. Bu sonuçlar bellek kontrolü işleminin ovaryen hormonlar ile ilişkili bir durum olduğunu göstermektedir.

Agmantin, nöromodülatör ve nörotransmitter olarak çalışır. Davranışsal olarak agmatin, antidepresanvari etkiler uygular. Enzim olan agmatinaz, agmatini indirger ve böylece devre dışı bırakır. İnsan agmatinini kodlayan, bipolar bozukluk ve majör depresyonla bağlantılı olan bu genin konumu 1p36. kromozomdadır. Fakat bu enzim nöropsikiyatrik hastalıklar bağlamında henüz detaylı olarak incelenmemiştir. Duygusal bozuklukları olan bireylerin postmortem hipokampüsündeki agmatin protein dışavurumunu inceledik. Agmatin proteini, hipokampüs ve diğer beyin bölgelerindeki internöronlar altkümesinde saptanmıştır. Depresif hastalarda agmatin-immunopozitif hücre gövdelerinin sayısı ve sayısal çoğunluğu incelemedeki bütün kısımlarda (hipokampüs, habenula, insular korteks ve temporal korteks) fazlasıyla artmıştır. Agmatin doğal olarak arjininin kırılmasıyla/ bozulmasıyla ortaya çıkmaktadır. L-arjinin ve diğer katyonik amino asitlerin( L-lisin ve L-ornitin gibi) hücresel alınımına temel olarak katonyik amino asit transporter(CAT) proteinleri aracılık eder. Duygudurum bozukluğu olan hastalarda, hipokampüsün CA2 kısmındaki hCAT1 immunoreaktif nöronların sayısal yoğunluğunda sınırlı bir azalma vardı.

Görsel sistem korteksin en çok incelenen parçasıdır.Bu durum görsel sistemin sadece görmenin temelindeki sinirsel işlemler hakkında değil beynin genel çalışma prensiblerini anlamaya dayalı bir temel teşkil etmesinden kaynaklanmaktadır. Şu ana kadar farklı görsel özelliklere (örneğin şekil, yüzey aydınlığı, renk, hareket) duyarlı sinirsel yapıları anlamaya yönelik çok önemli ilerleme kaydedilmiştir. Bu makalede, görsel özelliklere duyarlı temel sinirsel yapılar and işlevsel yollar gözden geçirilmiştir. Herhangi bir işlevsel yoldaki fonksiyonel bozukluk farklı görsel özelliklerin algısında eksikliklere yol açmaktadır. Son yıllarda, görsel bilimdeki bilgi birikimini nörolojik bozukluklarda rastlanan sinirsel yapı değişikliği ve buna dayalı anormal algısal işlemleri anlamada kullanmaya yönelik artan bir ilgi bulunmaktadır. Bu yönde gerçekleştirilmiş kilit konular ve klinik çalışmalar da görsel özellik işlemesi bağlamında tartışılmaktadır.

Serotonin taşıyıcı (5- hidroksitriptamin taşıyıcı, 5-HTT) geni (SLC6A4), anksiyete, kendinden eminlik ve motivasyon gibi psikolojik durumlara genetik yatkınlıklara neden olabilecek en önemli genlerden biri olarak nitelendirilmektedir. Bu çalışmada, genç Türk basketbol oyuncularında SLC6A4 geninin promotor bölgesi uzun ve kısa (sırasıyla L ve S) polimorfizminin dağılımını analiz etmeyi amaçladık. Çalışma da 17’ si kıs, 7’ si erkek 24 kişi dahil olmuştur. 17 kız basketbolcunun sırasıyla %12, %35 ve %53’ ü SS, LS ve LL genotipindedir, erkek basketbolcuların ise %28.5’ inin genotipleri SS ve LS, %43’ ünün de LL olarak bulunmuştur. Allel sayıları incelendiğinde L alleli kızlarda %71, erkeklerde %57; S alleli de kızlar da %29 ve erkeklerde %43 olarak bulunmuştur. Sonuçlarımız, sporla uğraşan bireylerde L allelinin bulunmasını destekleyen önceki çalışmaları desteklemektedir. Sonuçlarımıza dayanarak başarılı sporcu olma potansiyali olan bireylere genetik danışma verilmesinde SLC6A4 promotor bölgesinin genotiplenmesini önermekteyiz. 

Tek başına testi değiştirmeyen farklı reseptör blokerleri ile önceden muamele edilmiş sıçanlarla, pasif kaçınma davranışının bellek konsolidasyonunda yer alan nöromedin S (NMS) aksiyonuna farklı nörotransmiterlerin olası katılımları çalışılmıştır. Kolinerjik, Dopaminerjik, Adrenerjik, Serotonerjik, Opiat ve GABA-erjik reseptörlerin ve nitrik oksit katılımı test edilmiştir. Hayvanlara önceden non- selektif muskarinik asetilkolin reseptörü antagonisti atropin, non-selektif α-adrenerjic reseptör antagonisti fenoksibenzamin, β-adrenerjic reseptör antagonisti propranolol, D2, D3, D4 dopamin reseptör antagonisti haloperidol, non-selektif 5HT2 serotonerjik reseptör antagonisti siproheptadin, nonselektif opioid reseptör antagonisti nalokson, γ-aminobütirik asit altbirimi A (GABA-A) reseptör antagonisti bikukulin veya nitrik oksit sentez inhibitörü nitro-L-arjinin ile muamele edilmiştir. Atropin, haloperidol, fenoksibenzamin, propanolol, siproheptadin, nalokson ve nitro-L-arjinin, NMS’nin pasif kaçınmalı öğrenme üzerindeki etkilerini önlemiştir. Bikukulin NMS’nin etkilerini değiştirmemiştir. Sonuçlar muskarinik asetilkolinin, α- ve β- adrenerjik, dopaminerjik, 5-HT2 serotonerjik ve opioid reseptörlerin ve nitrik oksitin pasif kaçınmalı öğrenmenin konsolidasyonunda NMS aksiyonuna mediyatör olarak katıldığını göstermiştir.

Sahte anılar aslında meydana gelmemiş/yaşanmamış olayların hatalı bir şekilde hatırlanmasıdır. Kısa süreli belleği içeren çalışmalar daha az yaygın ve bu fenomenin çok daha az detaylı bir “resmini” ortaya koymaktayken, sahte anılar uzun süreli belleğin alanı içerisinde geniş kapsamda araştırılmıştır. Çalışma kapsamında, katılımcıları birbiriyle semantik olarak ilişkili ve araştırılan kelime ile eşleştirilme zorunluluğu olan dört kelimelik listeleri içeren bir kısa süreli hafıza görevi ile test ettik. Kritik olarak, araştırılan kelime listedeki dört kelimeden biri, listedeki kelimelerle semantik olarak ilişkili, ya da listedeki kelimelerle semantik olarak ilişkisiz olabilirdi. Katılımcıların araştırılan kelimenin listede olup olmadığına karar vermeleri gerekmekteydi. Bu ödeve, kısa süreli bellekten geri çağırma mekanizmasını değerlendirmek için tekrarlamayı/prova etmeyi bozacak fonolojik baskılama, hatırlamayı eşzamanlı materyal ve araştırılan kelimenin görsel görünümüne değişiklikler ekledik. Sonuçlar, uzun süreli bellek çalışmalarına benzer şekilde, tekrarlama eşzamanlı materyallerle bozulduğunda ve araştırılan kelimeler listeyle semantik olarak ilişkili olduğunda sahte anıların daha sıklıkla ortaya çıktığını göstermiştir. Uyaranın görsel görünümünün önemli bir rolü yoktur. Bu sonuçlar kümesi, yüzeysel görsel süreçler yerine, derin semantik işlemenin araştırılan kelimelerin gösterilmesinden sonraki birkaç saniye içerisinde gerçekleştiğini göstermektedir.