Over the years, there has been an increase in research on parkinsonism in basic and translational
neuroscience. Parkinson’s disease (PD) is a progressive neurodegenerative disorder vehemently
associated with motor function deficits and other unique features collectively called the Parkinsonian
triad, which slightly differs from other movement disorders such as Wilson’s disease, tardive
dyskinesia, chorea, and athetosis. Parkinsonian triad combines three major motor phenotypes of PD
including bradykinesia, rigidity, and resting tremors. Hence, there is a need to review motor deficits
protocols to create a set of behavioral protocols that critically address the parkinsonian triad’s
quantification in PD models. Literature search on Medline and PubMed was conducted to access
the articles on the motor function test in a rodent model of Parkinsonism. Search terms include
parkinsonism, parkinsonian triad, bradykinesia, rigidity, resting tremors, stepping test, parallel bar
test, pole test, and cylinder test. This review shows that bradykinesia characterized by difficulty in
movement initiation could be assessed using a stepping test by measuring stepping length and time
taken to initiate movement on a wooden ramp. It can also be assessed using a parallel bar test by
measuring the time taken to make 90° turn. This turning hesitation is one of the critical features of
akinesia. Rigidity is associated with an increase in muscle tone; it is assessed by using a pole test to
measure the time taken for the rodent to slide down a smooth pole. Resting tremors is an involuntary,
oscillatory movement of the distal part of the upper limb when not performing an action. It could be
graded using a cylinder test when the rodent suspends its forelimb on the air in an attempt to climb
the wall of the cylinder. In conclusion, the examinations and quantifications of the Parkinsonian triad
are required to diagnose parkinsonism in rodent models.

Attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD) is a neurodevelopmental and neuropsychiatric disorder that appears as a subset of attention deficit and different subspecies in which both occur together and is generally observed in childhood. Pharmacological agents such as atomoxetine and methylphenidate, which are widely used against the disease, appear with different and important side effects. Since the causes of the disease are not clearly understood, many studies are carried out on various animal models in order to both understand the etiology and develop new treatment models. In this review, a holistic approach to ADHD will be presented and advances in animal models, neuroimaging, neurodevelopmental, and neurochemical conditions will be presented using different perspectives. It is very important to understand how different animal models are effective in the development of pharmacological agents. In addition, comparing ADHD with different types of disease can detect similarities and further strengthen the etiological basis. Our major proposal is to draw attention to the further development of animal models related to the importance of the thalamus, which officially sees a filter of perception. Different animal models are needed to do all this because the disease is not fully modeled, except for the symptoms of ADHD. The current review will conclude that none of the currently discussed models meet all the necessary validation criteria, but that newly created genetic models, therapeutic strategies, and the disease mechanism may be radically important points.

Multiple sclerosis (MS) is a chronic autoimmune disease, in which there is chronic inflammation leading to neurodegeneration and demyelination. To detect MS at an early stage is impossible as it includes environmental factors and genetic factors as it varies from person to person. There are various methodologies that have been developed for the treatment of this disease; however, several complications as well as obstacles have been seen which are yet to be resolved. This review describes the biomarker for MS including microRNA and vaccine as a biomarker. Some of the drugs which are under phase II clinical trials are also discussed here. Testing and continuous validation is required for improvement where MS biomarkers are brought into clinical settings.

Coronavirus disease 2019 (COVID-19) has become a pandemic with 8.708.000 confirmed cases and, 461.715 death in the world until 21 June 2020. The SARS-CoV-2 virus which is an enveloped and single-stranded RNA virus belonging to Coronaviridea family causes multiple organ systems diseases such as respiratory, gastrointestinal, hepatic and neurological tracts in humans and, animals. With the rapid and global spread of COVID-19, the scientific authorities have developed treatment algorithms for COVID-19. Besides the supportive care, chloroquine, hydroxychloroquine, lopinavir/ritonavir, favipiravir, tocilizumab, azithromycin, vitamin C, Convalescent plasma therapy are frequently used off-label to treat COVID-19. For severe COVID-19 cases, US Food and Drug Administration (FDA) has issued an Emergency Use Authorization (EUA) Remdesivir, which is the first drug to earn the title. COVID-19 treatment may cause many side effects and drug interactions. Psychiatric diseases are also chronic diseases and psychiatric drugs may have severe interactions with COVID-19 medications. Drug interactions with psychiatric medication and neuropsychiatric side effects should be considered within the action mechanism of COVID-19 treatments. Thus, In this review, we aimed to elucidate the interactions of COVID-19 medications with the antidepressants, antipsychotics and, the other psychotropic drugs that have been frequently used in psychiatric diseases. Chloroquine, hydroxychloroquine, azithromycin, ribavirin, lopinavir/ritonavir have interactions with psychiatric medications such as antidepressants, antipsychotics, anticonvulsants and, anxiolytics in terms of QTc interval prolongation, hepatotoxicity, myelosuppression, increased or decreased concentration of medications. Remdesivir has lower interactions with most of the psychiatric drugs except St John’s Wort and some anticonvulsants. However, favipiravir is considered as the COVID-19 medication which has lower interaction and side effects in combination with psychiatric medication. The use of tocilizumab is also safe with most of the psychiatric drugs and has a positive effect on depressive symptoms, although there is a risk of hepatotoxicity.

Gelişmekte olan beyindeki lezyonlar sonucu oluşan Serebral Palsi (SP), pediatrik fizyoterapinin ana ilgi alanlarından biri olmuştur. Uygulanan terapi yöntemlerinin günlük hayattaki bedensel ve sosyal sonuçlarını içeren pek çok araştırma ve derleme mevcuttur. Bu derlemede, uygulanan rehabilitasyonun beyinlerdeki karşılığı olan nöroplastik etkileri araştıran yayınları incelemek için elektronik veri tabanları PUBMED ve Web of Science içerisinde tarama yapılmıştır. Bu konudaki araştırmalarla ilgili ulaşılan sınırlı sayıdaki yayında, sonuçların hepsi rehabilitasyon sonucu nöroplastisitenin geliştiğini delillendirir niteliktedir. Bu derlemede, nöroplastisiteyi ölçmek için kullanılan yöntemlere de kısaca değinilmiş ve araştırılmaya muhtaç konulardan birine daha ışık tutmak hedeflenmiştir.

Oksitosinin hormon olarak öneminin yanı sıra ilk sekansı çıkarılan ve sentezi yapılan peptid hormon olması dolayısıyla da 1950’lerden beridir üzerine çokça çalışılmış bir hormondur. 1953’de Vinced du Vigneud tarafından ilk defa sentez edilip 1955’de Nobel Ödülü almasını sağlamıştır. Oksitosinin psikolojik bozukluklar ve davranış üzerine etkisi insanlarda ve hayvanlarda yapılan birçok çalışma ile gözlemlenmiş olup, bu bozukluklardaki rolü üzerine halen araştırmalar yürütülmektedir. Bu derlemede oksitosinin duygu ve davranıştaki bağlanma rolü ele alınarak spor ve egzersizin bu davranışlara etkisi olup olmadığı incelenmiştir.

Erteleme, üzerinde çokça değerlendirme yapılmış, literatürde oldukça geniş bir yere sahip olan bir kavramdır. Yapılması planlanan iş ve görevlerin ileriki bir zamana bırakılması “erteleme” olarak adlandırılmaktadır. Akademik erteleme davranışı ise ertelemenin alt bir kavramıdır ve bireyin akademik başarısını, kişiler arası ilişkilerini etkileyen önemli bir problemdir. Araştırmalar, akademik ertelemenin temelinde başarısızlığa dair gerçekçi olmayan düşüncelerin, kaygı, mükemmeliyetçilik ve zaman yönetiminde başarısızlığın olduğunu göstermiştir. Ayrıca akademik erteleme davranışının birçok ruhsal problemin davranışsal yansıması da olabileceği görülmüştür. Bu doğrultuda, bu çalışmada, ertelemeye ilişkin tanımlar ve farklı teorik yaklaşımlar, ertelemenin türleri ve literatür gözden geçirilmiştir.

Pozitif psikoloji kapsamında yapılan çalışmalarda kişisel iyi oluş kavramına sıkça rastlanmaktadır. Kişisel iyi oluş, yıllarca bireylerin yaşamlarında herhangi bir bozulma olmaması, genel anlamda sağlıklı olma durumu olarak tanımlanmıştır. Son yıllarda yapılan çalışmalarla birlikte kişisel iyi oluş kavramının yalnızca bu tanımla sınırlı olmadığı ortaya konmuştur. Kişisel iyi oluş kavramının zenginleşmesiyle, kişisel iyi oluşa dair çeşitli kuramlar ortaya çıkmıştır. Bu yazının temel amacı pozitif psikolojinin gelişmesiyle birlikte gelişme gösteren kişisel iyi oluş kavramını tanıtmak, kişisel iyi oluş ile ilgili kuramsal yaklaşımları özetleyerek, buna etki eden faktörlerin üzerinde durmaktır.

Bu derlememizde beslenme bozuklukları altında yatan biyolojik nedenleri ve bu bozuklukların genetik altyapısını özetlemeyi amaçladık. Anoreksia Nervosa (AN) ve Blumia Nervosa (BN) karmaşık yapıları olan beslenme bozukluklarıdır. Genetik bağı olduğu konusunda güçlü bulgular olan bu bozukluklara çoğu zaman kaygı bozukluğu, duygudurum bozukluğu, obsesif kompülsif bozukluk ve mükemmeliyetçilik eşlik eder. Son dönem çalışmaları bu bozuklukların ailesel kalıtım yolu ile aktarılmasını araştırmak yerine biyolojik kökenlerini araştırmaktadır. Yeme bozuklukları ve kilo kaybı bozuklukları birbiri ile benzer özellikler göstermektedir. Ailelerle ve ikizlerle yapılan çalışmalarda 5-Hidroksittriptamin (5-HT2A) Reseptör 2A’nın AN ve BN patogenezindeki önemi belirtilmiştir. Gelecekte bu alanda yapılacak çalışmalar, serotonerjik sistemin ve bu sistemde rol alan biyolojik belirteçlerin, bu beslenme bozuklarının tedavisindeki önemini belirtecektir. Daha büyük hasta grupları ile yapılacak yatkınlık ve famakogenetik çalışmalar ile genin yeme bozukluklarındaki önemi daha sağlam kanıtlarla belirlenebilecek ve tedaviye yaklaşım açısından hekimlere önemli bilgiler sunacaktır.

Bu araştırmada, 48-72 aylık çocukların bilişsel stilleri ile baba katılımının birbiri ile ilişkili olup olmadığı incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, özel ve devlet okullarında eğitim gören 48-72 aylık 239 çocuk ve babaları oluşmaktadır. 48-72 aylık çocukların bilişsel stillerini belirlemek için Kansas Okul Öncesi Çocuklar için Düşünsellik-İçtepisellik Ölçeğinin-A Formu (KRISP -A) kullanılmıştır. Baba katılımı için ise Baba Katılım Ölçeği (BAKÖ) kullanılmıştır. Elde edilen veriler ise Tek Yönlü Varyans Analizi, TTesti ve Post-Hoc Benferroni Testi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda 48-72 aylık çocukların bilişsel stilleri ile baba katılımı arasında anlamlı ilişkilere rastlanılmaktadır.